Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

            Uyuşturucu ile mücadele küresel bir sorun ve bu sorunun uzantısındaki sosyolojik travmalar can yakmaya devam ediyor.

            Ülkemizde uyuşturucu ile mücadelede etkili ve kararlı çalışmalar ümit veren sonuçları gösterse de bu konuda sadece polisiye tedbirlerle bir yere varmak da olası değil.

            Geniş kapsamlı projelere gereksinim var.

            Özellikle ailedeki ekonomik ve sosyal boyutlu sorunlar, okul döneminde arkadaş ortamı, özenti ve ‘’iletişimsizlik’’ ciddi yaralar açıyor.

            En olumsuz olgu da bireylerin şevkatten yoksun, ilgiden yoksun oluşları uyuşturucuya zemin hazırlıyor.

                        Gün geçmiyor ki bir uyuşturucu haberi ile karşılaşmayalım…

            Uyuşturucu ile mücadele; her ülkenin “ortak” sorunu…

            Bu sorun; beraberinde sosyo-ekonomik faktörleri tetikliyor…

                        Uyuşturucunun okuldan olabildiğince uzak tutulması “hayati” önem taşıyan bir olgu.

            Diğer yandan yapımı, bulunması, paylaşılması ve saklanması kolay olan Bonzai’nin kullanımının “yaygınlaşması” gerçekten üzerinde durulması gereken bir ayrıntı.

            Gazetelere, televizyon kanallarına yansıyan uyuşturucu ile ilgili haberler toplum olarak bu soruna çok daha duyarlı ve kararlı yaklaşmamız gerektiğini gözler önüne seriyor.

                        Sokaklar, caddeler sokakta yaşamak zorunda kalan ya da bırakılan çocuklarla dolu…

            Çöp konteynerlerinin önünde çöp içerisine bırakılmış ekmek kırıntılarını yiyen, çöp atıklarında yiyecek arayan, yıkıntı ve yarım kalmış inşaatları kendine mesken tutan kimsesizlerin kolayca bu batağa saplanabileceği gerçeği ile yüzleşmeliyiz artık…

            Uyuşturucunun her türlüsü; toplumsal bir tehdit…

            Ve maalesef uyuşturucu kullanma yaşı giderek düşüyor ülkemizde…

            Sokakta yaşayan çocukların sayısı artarken, bu paralelde maalesef suç işleme oranları da tırmanış gösteriyor.

            Çocuklarımızı, gençlerimizi bir karabasan gibi sarıp sarmalayan bu beladan uzak tutmak için herkesin “sorumluluk” alması gerekiyor. Çünkü bu sorun; bir kartopu gibi büyüdükçe büyüyor…

            Başta anne ve babalar olmak üzere, tüm kurum ve kuruluşlara görev düşüyor.

            Başta okullarımız olmak üzere uyuşturucuya geçit verilmemeli.

            Toplumsal bir yara olmadan, bu kabusun etki alanını daha da genişletmeden herkes elini taşın altına koymalı.