Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

Kent ve ülke sorunları ‘’farklılık’’ göstermez… Sonuç itibariyle yaşadığımız sorunlar hepimizin sorunu. Çözülen sorunlar da hepimizi rahatlatan faktörler. Bu b

ağlamda işsizlik, enfl asyon ve Hayat pahalılığı gibi kronikleşmiş sorunlara terörü de ekleyebiliriz. İşsizlik sorunu bu bağlamda özellikle genç nüfusu değil, her yaştan herkesi kapsıyor. Yani; emekli olan da yeni bir iş bulmanın derdinde, üniversiteyi bitiren de iş derdinde…

Sorun; hepimizin sorunu…

Ülkemizde işsiz sayısı “rekor” derecede artmış durumda. Geride bıraktığımız aylar ve yıllar istatistiki verilere dayalı olarak iç açıcı değil!

Çözüm bekleyen en önemli ve bana göre “kronik” bir duruma dönüşmüş olan sorun işsizlik… Bu sorunu “görmezden” gelmek ve her şeyin tozpembe olduğunu düşünmek; gerçeklerden kaçmaktan başka bir şey değil…

Yıllardan beri en temel sorunumuzun işsizlik olduğunu ve bu sorun paralelinde mutsuz insanlar profilinin arttığını söylemek yanlış olmaz…

Üniversiteye hazırlanan bir öğrencinin kafasındaki en kritik soru; “Üniversiteyi bitirdikten sonra acaba iş bulabilecek miyim?” Üniversiteye gitmekten vazgeçip de kısa yoldan iş hayatına atılmak isteyen bir gencin de en büyük kabusu “Nasıl iş bulacağım?” Özel sektörde çalışan bir kişinin de en büyük korkusu “Ya işten çıkarılırsam; ya işsiz kalırsam?” Ekonomik verilerin pek de iç açıcı olmadığı günümüzde işsizlik bir kabus gibi çöreklenmiş durumda.

Emekli olduktan sonra geçinemediği için iş arayan milyonlarca kişinin de var olduğu ülkemizde bu sorunun yansımaları gerçekten çok sarsıcı oluyor!. Bir aile düşünün çocuklarının okuyup iyi bir işe girebilmesi için deyim yerindeyse yemeden içmeden onlara para ayırıyor. Giyiminden, yiyeceğinden, eğlencesinden kısıp eğitime yatırım yapıyor. Üniversiteye çocuğunu ya da çocuklarını gönderdiğinde ise kelimenin tam anlamıyla yoksulluk yaşıyor. Peki ya sonra?

Üniversiteyi bitiren o genç  iş arıyor. Yani işsiz kalıyor… İşte bu manzara çok ürkütücü… Geleceğe dönük karamsar bir tabloda; “işsizliğin” tanımlanamaz bir etkisi ve yarattığı “travma” var kuşkusuz… 

Bir taraft an “eğitimli işsizler”, diğer taraft an kalifiyeli iş arayan işletmelere yüzlerce, binlerce başvuru… Ama sonuç olarak; işsizlik ve yansımalarının travması hep aynı…