SÜLEYMAN EKİN / KONUK YAZAR/TOKMAK

İtiraf edeyim; Antalyaspor–Galatasaray maçını izledikten sonra Antalyaspor hakkında tek satır yazmayı bile düşünmüyordum. Sahadaki oyunun, skorun ve ortaya konulan futbolun ardından söylenecek çok şey yoktu aslında. Ancak maç bitti, skor tabelası kapandı, mikrofonlar açıldı… Ve işte tam da o anda Antalyaspor cephesinden gelen bir açıklama, bu köşe yazısını yazmama vesile oldu.

Antalyaspor Teknik Direktörü Erol Bulut, maç sonrası basın toplantısında şöyle dedi:
“Kendi evinizde atağa çıkarken kontradan 3 gol yiyorsanız kazanmanız zor oluyor. Galatasaray ile kendimizi kıyaslamayacağız tabii. Bireysel kalite, takım kalite farkı var.”

Bu sözler, sadece bir maçın özeti değil; aynı zamanda bir futbol anlayışının, bir bakış açısının da itirafı gibiydi. Elbette kimse Antalyaspor’un kadrosunu Galatasaray’la bire bir kıyaslamıyor. Kimse, bütçelerin, yıldızların ve kulüp geçmişlerinin aynı olduğunu iddia etmiyor. Ancak futbol dediğimiz oyun, sadece bireysel kaliteyle, sadece isimlerle oynanan bir oyun da değil.

Kendi sahasında oynayan, tribün desteğini arkasına almış bir takımın, daha maç bitmeden “biz zaten onlarla kıyaslanamayız” noktasına gelmesi, en çok Antalyaspor camiasını yaralar. Çünkü bu cümle, sahadaki futbolculara da, tribündeki taraftara da şunu fısıldar: “Bu maç baştan zordu, kaybetmek normaldi.”

Oysa futbol tarihi, kağıt üzerinde zayıf görünen ama sahada yüreğini koyan takımların yazdığı sürprizlerle dolu. Büyük takımlar, küçük hataları affetmez; doğru. Ama büyük takımları zor duruma düşüren şey de, rakibin cesareti, planı ve inancıdır.

Kontradan yenen goller elbette teknik bir sorun. Ama asıl sorun, maçtan sonra yapılan açıklamanın yarattığı ruh hali. Antalyaspor, kaybettiği için değil; kaybetmeyi bu kadar olağanlaştıran bir dil benimsediği için sorgulanmalı.

Bu şehir, bu taraftar, “kalite farkı var” cümlesinden çok daha fazlasını hak ediyor. Çünkü futbol, bazen kaliteyi değil, karakteri ödüllendirir. Ve Antalyaspor’un en çok ihtiyacı olan şey de, tam olarak budur.