Kahraman Köktürk

  Ben bu sefer yaşadığım deneyimleri aktaracağım. Öncelikle benim çocukluğum İlyas Ümit gibi bir öğretmene sahip olmak ile çok şanslı idi. O kadar sosyal bir öğretmendi ki ben hariç neredeyse herkes folklor, org, bağlama çalmayı öğrendi.  Yıllar sonra görev yaptığım Gölhisar sayesinde bende halk oyunlarını öğrendim. Maalesef kızımı gönderdiğim özel okullarda bir türlü bu katkıyı yakalayamadım. Örneğin ilkokulu okuduğu son zamanlarda öğretmenlerinin maaşları konusunda sıkıntı yaşayan Türkiye çapında olan okul hani "tabiat" yerine kullandığımız kelime ile tanınan okul. Müzik konusunda özellikle rica etmiştim. Çocuklara denetin yeteneği olmayabilir ama denetin. Sonuçta herhangi bir enstrümanı denemeden o ilkokul bitti. 

   Sonrasında Antalyalı eğitim-öğretim camiasında adı çok duyulan bir ailenin faaliyet gösterdiği sonrasında da yaşadığımız kentin adını alan okulun öğrencisi olduk. Deniz manzaralı çok güzel bir okul. Öğretmenler konusunda sıkıntımız yoktu. Beden konusunda ise bizim kız yerine öğretmene derece getirecek olanlar seçildi. Ama en azından kızım şansını denemeye başladı. 

 Sonraki okulumuz ise yine bilindik okullardan birisi idi. Adına uygun şekilde bahçelere yakın bir yerdeydi. Çakırlar tarafında etrafı bahçe bir diğer tarafı şehir olan okulumuz. Orada da çok şaşırdığım bir şey oldu. Bir köy okuluna ki (Serik benim ilçemdir) yardım yapılacak diye çekiliş yapılmış. Bizim kıza da bir çift ayakkabı çıkmış. Bizde aldık kızı okula gönderdik. İki saat sonra bir telefon bunun yanında montta olacaktı.  cümlenin devamı daha enteresan "alamayacaksınız sıkıntı yok". Yahu bizim yörükleri anlatan bir atasözü vardır. "Yörük üstünden kurban kesmek" diye. 

   Ama bu okulun beden öğretmenlerini ayrı tutuyorum. Antalya Büyükşehir Belediyesinin Menderes Türel zamanında başlayıp çok da doğru bir karar olarak Muhittin böcek zamanında devam eden "Okullar Ligi" uygulamasında bütünisteyenleri götürdüler. Çocuklar orada bir maça çıkmanın mutluluğunu yaşadı. Okul bittikten sonra beden eğitimi öğretmenleri sonuna kadar uğraştılar. Onları hala takdir ediyorum.

   Son okulumuzda ise bizim spor hocaları Antalya Büyükşehir Belediyesinin organizasyonu olan "Okullar Ligi" salonlarını beğenmemişler. Okulu sportif faaliyet yapma anlamında neden bu tarz şanları kullanmazlar ki. Ha bu arada son okulumuz İstanbul merkezli ve Uncalı da Kemerli bir ailenin açtığı ama yeterli "Bilge"liği belki de gösteremediği için boşalttığı binada faaliyet gösteriyor.