Tuğçe Öztürk Almaç / Avukat

Kanun koyucunun aile hukukuna yönelik ataerkil bakış açısı sonunda değişmeye başladı. Bu özellikle son zamanlarda yaşanan kadının hakları ve korunması konusunda toplumsal tepkilerle de ilgili. ‘Kamu düzeni’ gerekçesinin yumuşadığı konulardan biri de boşanan ve velayet hakkı elinde olan kadının soyadını çocuğuna verebilmesi meselesi…

Geçen hafta nihayete eren bir davamda eşinden ayrılan ve velayet hakkına sahip müvekkilin, çocuğun üstün yararı da gözetilmek koşuluyla çocuğuna kendi soyadını verebilmesine karar verildi. Çünkü velayet kendinde olmayan, çocuğu ile tanınmış kişisel ilişkiyi sağlıklı kullanamayan, çocuğun bakım ve gözetimine destek olmayan babanın soyadını taşıtma hakkı mahkemece elinden alındı.

Modern bakış açısı ile baktığımızda bunun bir mucize olmaması gerekir ancak Türk toplum yapısı ve kamu düzeni buna ciddi bir engeldi. Çünkü aile ile ilgili çoğu yasal düzenleme kamu düzeni ile koruma altına alınmış ve kamu düzenini de erkek egemen bakış açısı oluşturuyordu. Çünkü soyadı ailenin yapı taşıydı ve ancak babadan gelebilirdi. Oysaki kanun koyucu tarafta daha fazla kadın yer alabilseydi eminim çıkarılacak yasaların ruhu, amacı, uygulanabilirliği de daha eşitlikçi ve hakkaniyetli olurdu.

Kamu düzeni hala kadınları tam olarak sahiplenememiş olsa da neyse ki son zamanlarda kadınların yanında yürüyebilen daha çok sayıda erkek var. Kamu düzeninin kafasını karıştıran adil kararlar verebiliyorlar. Bunun yanı sıra kadınlar da artık kamu gücüne büyük bir güçle baş kaldırıyorlar. Belli ki anlatacakları bir şeyler var. Neden kamu gücü içinde kadınlara en az %50’lik yer açmıyoruz ki!

Nihayetinde aile ile ilgili her türlü kamu düzeni ancak sağlıklı ve huzurlu bireylerin olması halinde geçerlidir. Ondan ötesi uygulama imkanı olmayan, tozlu ve eski prosedür…