Kahraman Köktürk

Anlatacağım konu, otizm ile ilgili bir hikaye. İlginizi çeker diye düşünüyorum. Başrollerde Ayberk Aksu ve Naciye Hanım var.

Ayberk, %98 otistik bir çocuktu. Annesi ve babası o küçükken ayrıldı. Bir tek babasıyla iletişim kurabiliyordu. Annesi, hastalığını kabullenmişti. Ona bakıcı tutulmuş, krize girmemesi için ne isterse yapılıyordu. Ayberk’in aldığı eğitim, onu kendi dünyasından çıkaramamıştı. Hastalığından dolayı saçına bile dokundurtmuyordu. 90 kilo civarındaydı ve ağız kaslarını kontrol edemediği için salyası akıyordu. Yani, görünümü pek iyi değildi.

Babası, Naciye adında biriyle evlenmişti. Daha sonra Naciye Aksu, eşine Ayberk’i yanlarına almayı istediğini söyledi. Bir gün, Naciye Aksu, Ayberk havuzdayken havuza bir havlu attı. Ayberk gidip havluyu aldı ve belli bir seviyede ona geri verdi. Bunu daha uzak mesafede 3 kez tekrarladı ve her seferinde geri getirdi. En son getirdiğinde, Ayberk’in ona gülümsediğini fark etti. Naciye, onun dünyasına girmeyi başarmıştı.

Otizmi araştırmaya başladı ve ödül almış bir bilim insanının aslında otistik olduğunu öğrendi. Bu, onda büyük bir umut yarattı ve Ayberk için uğraşmaya başladı. İlk olarak ona “ver” demeyi öğretti. Bunu, en sevdiği soslu makarnayı kullanarak yaptı. "Ver" demeyi öğrenmesi için onu aç yatırdığı bile oldu. Sonunda başardı; Ayberk, “makarna ver” dedi.

Eğitimle birlikte Ayberk’in görünümünün de düzelmesi gerekiyordu. Naciye, sürekli “Sallanma Ayberk, ağzını kapa Ayberk” diyerek onu uyarmaya başladı. Uyarıların sıklığı günden güne azalıyordu. Evet, bunu da başarmıştı. Yüzmenin yanı sıra yürüyüş bandında da çalışmasını istedi. Ayberk başta istemedi, krize girdi. Ama Naciye Aksu, bu sefer de patates kızartmasıyla onu kandırarak yürüyüş bandına çıkardı ve yürüyüşe başlattı. Ayberk giderek kilo veriyor ve fit bir görünüm elde ediyordu. Kendi isteğiyle berbere gidip saçını kestirdi. Kendine baktıkça mutlu oluyordu.

Bu süreçte, eğitimi ilerlerken yemek yapmaya ilgisi olduğunu fark ettiler. O, geleceğin aşçısı olacaktı. İlerlemeler çok iyi sonuçlar verdi ve otizm oranı %20'lere kadar geriledi. Ayberk artık normal bir genç gibiydi ve bir ilki gerçekleştirdi: O, ilk otistik fotomodel oldu. Kiğılı'da mankenlik yaptı. Şimdi de Türkiye’nin ve dünyanın ilk otizmli mankeni oldu. 13 yıl süren tüm tıbbi ve eğitim süreçleri sonucunda "asla konuşamaz" denilen Ayberk, şu an şarkı söylüyor. Okuma yazma öğrenmeye başladı.

Eğer Ayberk bunları 14 yaşında yapabildiyse, sizler %100 başarırsınız diyor annesi. Ve ne imkan, ne para, ne ilaç, ne de akademik eğitim gerektiğini söylüyor. Sadece normal görüp normal davranıp, hayatımıza katıp yaşamı yaşayarak öğretmek yeterli.

Anlatmaktaki amacım, bu hikayenin yayılmasını istiyorum. Çünkü ülkemizde hala otizmin tedavisi yok diye biliniyor. Otizmin tedavisi var: Sevgi.