Gürsel Kaya

İnternette dolaşırken bir uyarıcı reklam filmine rastladım. Trabzon Büyükşehir Belediyesi tarafından hazırlanmış. Bilinçsiz ve aşırı tüketim sonucunda ortaya çıkan susuzluk sorunu tema olarak işlenmiş. Bir dakika sekiz saniyelik film boyunca Trabzon’dan ya da Trabzonspor’dan herhangi bir görüntü var mı diye merak ettim. Ama yok. Sâdece mutfak tezgâhının üzerinde bir köşede TS armalı bir bardak kupa duruyor. Bir de Trabzonspor’un başarılı Slovak oyuncusu Marek var. Başrol oyuncusu olarak.  Gazetecilik mesleğine ara verip reklam dünyasına yelken açan sevgili Gökhan Çalbay’ın yönetmenliğinde başarılı bir film olmuş. İzleyebildiğim kadarıyla son yıllarda güzel projelere imza atıyor Gökhan.

 

Gelelim filme. 2050 yılından 2022 yılına gönderme yapılıyor. 2050 yılında yaşayan bir kız çocuğu su içmek için musluğu açıyor, ancak musluktan su gelmiyor. Nedeni ise, 2022 yılında bir başka kız çocuğunun suyu bilinçsizce kullanmış olması. Babası kendisini uyarıp musluğu kapatınca, 2050 yılına su geliyor. Hoşuma gitti açıkçası. Son derece basit, ama son derece akıllıca düşünülmüş bir senaryo. Yerel herhangi bir unsurun kullanılmaması da güzel. Küresel bir sorun çünkü susuzluk…

 

Mavi gezegenimizi çevreleyen, koruyup kollayan ozon tabakasının, sera gazlarının etkisiyle gün geçtikçe daha da yıpranması, iklim değişikliğinin temel sebebi. Buzulların erimesi, mevsimlerin değişmesi, düzenli yağmurların yerini yıkıcı sellerin alması, hava ve su kirliliğinin artması, toprağın yok olması, susuzluğun ve kuraklığın  ortaya çıkması… Sonrasında önlenemeyen felâketler. Kıtlık, açlık.. Bütün bunların yanında, bir de alabildiğine tüketim çılgınlığı. Havanın, suyun, toprağın, kısacası dünyanın tek sahibi ve kullanıcısı bizmişiz gibi.. Alabildiğine...

 

İnsanoğlu modern hayata geçişte, tüm evreni kendi rahatı ve çıkarları doğrultusunda hunharca kullanmaya başladığından beri, çevre sorunlarının sonu gelmek bilmiyor. Sonu gelmek bilmeyen bu acımasız ve eşitsiz mücadelede ise doğa, insanoğlunun sonunu getirmeye kararlı artık. Beni yok etmeye çalışırsan, benimle beraber sen de yok olursun diye feryat ediyor âdeta. Dağlarda, derelerde, denizlerde, gökyüzünde, yer altında, yer üstünde bu feryat, insanoğlunun kulaklarını sağır ediyor. Ancak insanoğlu sağır yaşamaya da razı.. Kulaklarını ve gözlerini kapamaya da… Bu şekilde daha ne kadar yaşar, bilinmez. Ne var ki, fazla ömrünün kalmadığı da bir gerçek..

Zavallı insanoğlu. Havasının, suyunun, toprağının, enerjisinin bittiğini bilmesine rağmen, hâlâ ben, ben, ben demekten geri kalmıyor. Acımasızca tüketmeye, yok etmeye devam ediyor. Ve gündelik lüks yaşamlarda, gündelik çözüm yollarına… 

 

Kutluyorum sevgili Gökhan. Modern çekim teknikleriyle güzel bir eser çıkarmışsın. Trabzon Büyükşehir Belediyesi’ni de kutluyorum. Böylesi bir sosyal projeye imza attığı için. Bu tarz uyarıcı görsellere ihtiyaç var. Darısı tüm belediyelerimizin başına. Unutmayalım ki dünyanın bize ihtiyacı var. Bizim de dünyaya. Ve suya…

Sağlıcakla kalın…