Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

            Yanlışlarda ısrar etmek gibi, önyargılarını aşamamak gibi gerçekten kronikleşen temel yanlışlarımız var.

            Eğitimde eski yılları mumla aradığımız günlerdeyiz…

            Bilgi dağarcığımız kadar düşünebiliyor ve maalesef olaylara ticari bakıyoruz!

            Yeni bilgiler öğrenmeyi, bilgilerimizi yenileyip ufkumuzu açmayı düşünmediğimiz gibi, öğrendiklerimizin de ‘’yeterli’’ olduğunu düşünüp, ‘’Ben yeni şeyler öğrenmek istemiyorum. Öğrenirsem kafam karışır, hazır öğrendiklerimi de unuturum’’ gibi son derece tuhaf bir ruh haliyle hayatımıza yön vermeye çalışıyoruz.

            Yani, yeni şeyler öğrenmeyi ‘’tehlikeli’’ gören birisini dinlerken, gerçekten gelecek adına umudum negatifliğe yelken açıyor.

            Oysa ki, sürekli kendimizi yenilemeye, değişime ayak uydurmaya gereksinimimiz var.

            Yanlışlarda ısrar etmekle bir yere varılamayacağı bir gerçek.

            Kendimizi ne kadar geliştirirsek geliştirelim; bilgimiz, birikimimiz ne kadar geniş olursa olsun, elde ettiğimiz başarı ne kadar büyük olursa olsun; yanılma payımız mutlaka vardır…

            Yanılma payı ya da yanılgılarla yüzleşmeden de doğruları bulmak imkansızdır.

            Çünkü; empati yapamadığımızda ve bencillikten uzak duramadığımızda yanılgılar kaçınılmazdır.

              Öte yandan sürekli ön plana çıkma hevesi, sürekli gündemde kalma düşüncesi ve bu düşünce ekseninde yanılgılar zinciri…

   Bilgimiz, birikimimiz, kültürümüz, yaşam tarzımız, değer yargılarımız kişiliğimizin aynasıdır sonuçta… Hatalardan ders çıkarırken de, başarıya yönelirken de, insan olmanın erdemliliği, farklılığı alçak gönüllülükten geçiyor.

            Sonuç olarak eğitimimiz, kültürümüz, değer yargılarımız, dünyaya bakış tarzımız kişiliğimizin bir yansıması…

            Aileden aldığımız terbiye, yetişme tarzı ve beşeri ilişkiler; ilerleyen zaman diliminde yaşantımıza yön verecek kulvarlardır.

            Sevgisizlik, iletişimsizlik ve diyalog eksik olursa yön pusulamız hep şaşar…

            Dünyaya baktığımız pencere ne kadar saydam olursa; gerçekleri görebilme netliği o denli çok olur.

            Bilgi dağarcığının “yeterli” olduğunu düşünmek bile bugünümüzü derinden yaralayan ağır bir travma.

            Zaman zaman kendimizle çeliştiğimiz, karşımızdakileri de yanılgıya düşürdüğümüz anların kısa bir özetidir aslında olduğumuzdan “farklı” görünme gayreti!

            Yaşam maratonu; aslında herkes için, hepimiz için bir sınav…

Güncel yaşantımızdan tutun da, siyasete ve  iş dünyasına kadar, toplumun tüm katmanlarında kullanılan beden dili kadar, nezaket, duyarlılık, mütevazilik, alçak gönüllülük ve ileri görüşlülük; sorunların çözümü noktasında en belirgin özellikler.

            Bu temel özelliklerimizi çözüm odaklı olarak geleceğe taşıyabilirsek ve olduğundan farklı görünmeye çalışmayarak kendi öz benliğimizle hareket edebilirsek güzellikleri paylaşmamız ve kucaklamamız o denli kolay olur…

   Bir diğer nokta ise, eğitimin gereksiz olduğunu düşünen, aslolan kısa yoldan para kazanmanın yollarını arayan bir kesim var ki, işte bu da geleceğimiz açısından bir tehlike.

            Bugünkü şartlarda hem eğitimi, hem de mesleki geleceğini şekillendirebilmektir asıl önemli olan.

            ‘’Üniversite mezunları hep işsiz ve boşta geziyor’’ söylemi geldiğimiz durumu özetliyor aslında…