Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

              Deprem kuşağında bir ülkeyiz… Yakın tarihimizde hepimizi derin acılara sevk eden, yüreğimizi yakan depremler var…

   Özellikle 17 Ağustos 1999 depreminin acıları, travmaları, psikolojik yansımaları henüz geçmiş değil. Binlerce kişinin enkaz altında kaldığı, büyük maddi hasarların oluştuğu Marmara depremi; depremle mücadele konusunda acı tecrübeler kazandırdı hepimize…

            Sisam Adası’nda meydana gelen ve İzmir’de sarsıntıları etkili olan son yaşadığımız depremin trajik görüntülerini ve acıları halen yaşamaya devam ediyoruz.

            İzmir’de etkili olan son deprem olgusu bir kez daha gösterdi ki; deprem değil; çürük binalar öldürüyor!

            Depremin ihmale gelmeyeceği,  çok önemli bir doğa olayı olduğunu, önlemler alınmazsa, hazırlıklar yapılmazsa çok daha trajik sonuçların yaşanabileceği ortada…

            Ülke olarak hepimizi derinden “sarsan” ve yıllarca olumsuz etkisinden kurtulamadığımız 17 Ağustos depreminin üzerinden geçen zaman trajediyi unutmamamız gerçeğini gözümüzün önüne seriyor.

                        Binaların tuz gibi dağıldığı, günlerce, aylarca ve hatta yıllarca olumsuz psikolojisinden kurtulamadığımız 17 Ağustos depremi; aslında acı gerçeklerle hepimizi yüzleştirmesi bakımından unutulmaması gereken bir tarih…

            Bu acı olayın öncesi ve sonrasında da hepimizi kahreden deprem felaketleriyle yüzleştik!

                                               Psikolojimizi de derinden etkileyen deprem felaketlerini “unutmadan” bu doğal afetten “dersler” çıkarmamız gerçeği ile yüzleşmekten kaçınmamalıyız.        

  Deprem gerçeği; zaman zaman acı tecrübeler ve anılarla her zaman belleğimizde yaşattığımız trajik bir olay…

            Her ne kadar bu acılar; her yeni depremde bir kez daha içimizi yakarken, en çok ihtiyacımız olan zor günlerde kenetlenme duygumuzu üst düzeyde tuttu.

            Olaya Antalya penceresinden bakacak olursak…

                                   Antalya; ikinci derece deprem kuşağında olan bir şehir…

            Konumu ve planlaması itibariyle deniz kenarında konuşlanan bu şehirde özellikle 17 Ağustos 1999 Marmara depreminden önce yapılmış binlerce bina var…

            Deniz kenarında çok katlı gökdelenlerin olduğu, ekonomik ömrünü tamamlamış, eski, deforme olmuş binlerce binanın olduğu Antalya’da, “deprem” gerçeğinin bir an önce çok somut biçimde irdelenmesi gerekiyor.

                                   Depreme dayanıklı, estetikle yoğunlaşan, çevre düzenlemesi yapılmış, kapalı otoparkları ve sosyal donatı alanları ile çevrelenen binaların Antalya’ya kazandırılması noktasında somut adımların bir an önce yapılması gerekiyor.

                        Antalya’da ekonomik ömrünü tamamlamış binlerce eski, köhne bina var.

            Bir de falezlerdeki tehlike var.

            Falezlerdeki tehlikeli yapılaşmaya artık dur denmeli…

            Kentsel Dönüşüm alanında yeni adımların atıldığı Antalya’da “deprem” gerçeğini hiçbir zaman aklımızdan çıkarmadan projeler üretmeliyiz.

                        Çarpık yapılaşma yaklaşımından hızla uzaklaşmalıyız.

            Hele hele travertenlerin üzerinde yükselen, falezlerde ciddi bir betonlaşmanın olduğu Antalya’da önleyici tedbirlerin yaşantımızın her karesinde olması gerekiyor.

            Deprem Master Planı ve Kentsel Dönüşüm anlamında zaman kaybetmeden mesafeler almalıyız…