Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

Geçtiğimiz gün bir alış veriş merkezine gittim. ‘’Aynı ürün alımında 2’nci ürün bedava’’ kampanyası vardı. Bisküvi, gofret ve çikolata kaplı ürünleri kapsayan kampanyada vatandaşlar ‘’Hiç olmazsa ikincisini bedava alayım’’ mantığıyla yarım saatte seçili ürünleri tüketti diyebilirim.

            Gördüğüm manzara gerçekten çok ilginçti…

            Sonra şarküteri reyonuna gittim. Vitrinin önünde fiyatları incelerken, 1 kilogram tereyağının fiyatını görünce bir karamsarlık kapladı içimi. 1 kilogram tereyağının fiyatı 440 liraydı. Şöyle bir düşündüm; şu an kullandığımız en büyük para olan 200 liradan 2 tanesi bile 1 kilogram tereyağı almaya yetmiyor!

            Diğer ürünlerden sucuğun fiyatı zaten 1000 liraya dayanmış durumda.

            Bu örnekleri çoğaltmak mümkün.

            Ekonomik veriler, satın alma gücü, kişi başına düşen gelir, asgari ücret, enflasyon verileri… Tüm bunlar ekonomik kavramlar ve aynı zamanda yaşantımızda etkin olan faktörler.

            Bugün çarşı – pazarlardaki fiyatlardan ve vatandaşın alım gücünden söz edeceğim.

            Global ekonominin seyrinde özellikle son 2-3 yıldır  pandeminin de etkisiyle satın alma gücümüzün azaldığını görüyoruz.

            Ekonomik veriler bu anlamda iç açıcı değil.

            Şurası bir gerçek ki; aylardır  akaryakıta peş peşe gelen zamlar sonrasında satın alma gücümüz daha da azaldı.

            Öte yandan akaryakıta sürekli zam gelmesi; diğer ürünlere de zam gelmesi anlamını taşıyor.

            Artık neredeyse iki-üç güne zam gelen akaryakıt fiyatlarına yetişmekte zorlanıyoruz…

            Son yeni zamlarla birlikte benzinin ve motorinin litre satış fiyatını aklımızda bile tutamaz hale geldik.

            Marketlerde, çarşı – pazarda, kısacası yaşamın her alanında peş peşe gelen zamlar satın alma gücümüzü ciddi anlamda etkilerken, özellikle dar gelirliler, asgari ücretle çalışanlar, işsizler ve emekliler zor durumda.

            Öncelikle bu gerçeğin altını çizmemiz gerekiyor.

            Emeklilerin, dar gelirlilerin, sabit gelirlilerin durumu ise ortada.

                        Bir emeklinin bugünkü tabloda aldığı emekli maaşıyla geçinebilmesi artık çok zor!

            Asgari ücretli bir çalışanın da maaşıyla ayakta kalabilmesi çok zor.

            Diğer taraftan kira ücretlerinin neredeyse asgari ücrete yaklaştığı, hatta ikiye katladığı, bazı semtlerde 25 – 30 binlere kadar çıktığı günümüzde diğer zorunlu giderlerin de artmasıyla ortadaki tablo gerçekten karamsar…

                        Zamlar; ekonomideki olumsuzluğun bir göstergesi.

            Asgari ücreti bir çalışanın yüksek kiralar karşısında oldukça zorlandığı bir gerçek.

                        Dar gelirliler, emekliler, asgari ücretle çalışanlar ve işsizler için şartlar gerçekten her geçen gün biraz daha zorlaşıyor.

            Böylesi bir ortamda yerel seçimlere artık 1 haftadan az bir süre kaldı.

            Umuyorum ve diliyorum ki ekonomik veriler bir an önce düzelir ve yaşam standardı biraz olsun artar…