Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

            Ekonomik sıkıntılar, hayat şartlarının giderek zorlaşması ve satın alma gücünün de bu doğrultuda tükenmesi kuşkusuz ki en çok asgari ücretli çalışanlar ile emeklileri zor durumda bırakıyor.

            Bir emeklinin 7 bin 500 lira maaş aldığını düşündüğümüzde ve normal bir ev kirasının 10 bin liradan başladığını düşündüğümüzde sanırım durumun iç açıcı olmadığını rahatlıkla görebiliriz.

            Çarşı, Pazar ve marketlerdeki fiyatların durumu ise ortada!

            Temel tüketim maddelerine sürekli zam geldiği günümüzde emeklilerin durumu her geçen gün daha da zorlaşıyor…

            Tam da bu noktada emeklilere yapılacak zam oranına çevrildi tüm gözler.

            Emeklilik; yüz binlerce, milyonlarca çalışanın hayali…  Yorucu hizmet yıllarından sonra emekli olup da kendisine daha çok zaman ayırmak, çeşitli hobiler edinerek yaşamının geri kalan kısmını daha stressiz yaşamak, bu anlamda kendi geçimini sağlayabilecek bir maaşa bağlanmak tüm çalışanların hayali…

            Öncelikle bu realiteyi ortaya koymak gerekiyor.

                        Ancak… Ülkemizdeki kişi başına düşen milli gelir oranı, satın alma gücü, asgari ücret, enflasyon oranı ve gelir adaleti gibi kavramlar yaşam standardımızın geldiği noktayı özetliyor.

                        Bir evin temel ihtiyaçlarını göz önüne getirin. Mutfak giderlerinden giyeceği, sağlık hizmetlerinden ulaşıma, ısınmadan telefona, su parasından elektriğe kadar tüm giderleri hesapladığınızda emeklilik maaşının asla yetmediğini göreceksiniz.

            Ve yetmiyor da…

            İşte bu yüzden emekli olan bir kişi yaşı ve sağlık durumu ne olursa olsun “yeniden” başka bir işte çalışmak zorunda kalıyor.

            Çünkü; günümüzdeki emeklilik maaşı neredeyse ısınmaya, elektriğe, suya, telefona yetmiyor…

            Temel tüketim ihtiyaçlarını zaten yazmaya gerek yok.

            İşte böylesi bir manzarada emekli olup da çalışmaya devam etmek zorunda olan o kadar çok kişi var ki!

            Emekli olabilme yaşının 60’lara fırladığı ülkemizde emekli olup da çalışmak zorunda olan insanların hiç kimse severek yeniden işe gittiğini düşünmesin…

            Şartlar ve ekonomik zorluklar insanları ikilemde ve çaresiz bırakıyor…

            Ne zaman ki Avrupa ülkelerindeki yaşam standartlarını yakalarız, ne zaman ki emekli maaşları istenilen seviyeye yükselir, ne zaman ki satın alma gücü artar ve enflasyon düşer o zaman emekliler rahat bir nefes alır.

            Madalyonun diğer yüzüne bakacak olursak…

            Emeklilik hayali içinde yaşayan, ancak emekliliğine uzun yıllar olan çalışanların durumu zaten “düşündürücü…”

            Bu şartlarda emekli olduktan sonra kendine zaman ayırmayı düşünen, çeşitli hobiler edinerek yaşamını renklendirmeyi düşünen emekliler bu ağır yaşam koşullarında  maalesef yeni bir işe girmenin hesaplarını yapıyor.

            Kişi başına düşen milli gelir insanları ek bir işe yöneltiyor.

            Hele ki; evi kiraysa ve kredi borcu da varsa durum daha da vahim…

            İşte böylesi bir tabloda emeklileri anlamak gerekiyor…

            Bu sorun; aslında hepimizin ortak sorunu…

            Emeklilerin enflasyona ezdirilmeden hayatını sürdürebileceği bir maaş bağlanması şart…