Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

Antalya; bir çok özelliği ve güzelliği ile kıskanılacak bir şehir. 649 km’lik sahil şeridi bile başlı başına bir ayrıcalık. Antalya’yı görüp de hayran olmayan yabancı bir turist bulamazsınız. Ancak tüm güzel değerlendirmelerin yanında bu şehrin gerçekten çok ciddi sorunları var. Çocukluğumun geçtiği bu şehirdeki hızlı değişimi ve gelişimi görürken, ciddi yanlışları da üzülerek görüyorum.

Bu yanlışlardan dönülmesi için de köşemden siz okurlarımı ve kentin yetkililerini uyarı görevimi yerine getirmeye çalışıyorum. Kuşkusuz ki tarım ve turizm deyince aklımıza  doğal olarak Antalya geliyor. Çünkü Antalya tarımın da, turizmin de en önemli şehri… Antalya tarım ve turizm için bu kadar öneme sahipken maalesef yılların ihmali sorunların çözümlenememesi nedeniyle yeni sıkıntılarla karşı karşıya…

Ülkemizde tarım sektörü maalesef can çekişiyor ve bu tablo Antalya’da da net biçimde gözlemleniyor. Tarımla uğraşan ailelerdeki inanılmaz derecedeki azalma, çift çinin temel sorunlarını sürekli ötelemek, mazot fiyatlarının neredeyse 7 liraya yaklaşması, gübre fiyatlarındaki artış üreticiyi kara kara düşündürüyor. Hayvancılık sektöründe de ciddi bir sıkıntı var. Mera alanlarının sürekli daralması, yem fiyatlarındaki artış, ve elbette ki yine temel giderlerdeki fiyat artışının aşağıya çekilememesi besicileri kaygılandırıyor.

Turizmde ise geçtiğimiz sezonlarda yaşanan kriz en azından bu yıl yaşanmıyor olsa da, konaklama fiyatlarının düşük oluşu kazanç potansiyelini düşürüyor. Antalya’ya bu yönleriyle baktığımızda, 2 milyon nüfusuna yeni ulaşan Antalya’da deniz, tarih ve iklim faktörüyle daha ne kadar durumu idare edeceğiz?

Bu şehrin kronikleşmiş sorunlarıyla ne zaman yüzleşeceğiz? Antalya’nın o kadar çok sorunu varken; maalesef kent gündemini gereksiz tartışmalarla geçiştiriyoruz. Öyle ki; Antalya’nın her geçen gün trafik keşmekeşliğine doğdu sürüklendiğini gören yok. Denizle iç içe olmasına rağmen balıkçılığın bitme noktasına geldiğini gören yok. Kruvaziyer turizmi diye bir olay yok. Bir zamanlar narenciye bahçeleriyle çevrili bu şehirde artık sembol kalmamış, bu gerçeği gören  maalesef çok az! Bu kentte öyle bir noktaya geldik ki; her köşe başı dilenci olmuş, her köşe başında sokakta çalışmak zorunda kalan çocuklar istila etmiş…

 Sokaklar, caddeler hız magandaları ile dolmaya başladı! Tabela kirliliği, görüntü kirliliği ve en önemlisi kaldırım işgalleri “olağan” hale geldi, bunu gören yok. Doğal doku her geçen gün yok oluyor, halen imar planı ile bu doğal doku yok edilmeye çalışılıyor, bu tehlikenin farkında değiliz. 

Antalya’nın temel sorunlarını aşamaması; tarım, turizm, hayvancılık ve ulaşım noktasında önemli gelirler sağlayabilme potansiyelini hızla yok ediyor. Bu şehrin potansiyelinin artık ‘’farkına’’ varalım…