Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

            Yıllardır köşe yazılarım ve haberlerimle güncel hayata dair, yaşadığım kentin sorunlarına karşı gazetecilik ‘’sorumluluğum’’ gereği katkı sundum.

            Gazeteciliğe küçük yaşlarda Hürses Gazetesi’nde başladım ve 1987 yılından sonra da SON HABER Gazetesi’nde kesintisiz 39 yıl boyunca emek verdim. Yıllardır da gazetenin Genel Yayın Yönetmenliği görevini yürüttüm.

            Son Haber’in ilk sayısını 20 Nisan 1987 yılında çıkardığımızdaki tarifsiz mutluluğun hazzını hiç unutmadım. Bu heyecan, bu meslek aşkı hiç eksilmedi; aksine yıllar geçse de daha da depreşti.

            Gazeteci; genel anlamda yaptığı işten başka bir işe yönelmekte büyük zorluk çeker. Çünkü; gazeteciliğin sorumluluğu, meslek aşkı ve heyecanı hiçbir şeye benzemez!

   Yerel basının zorluklarını, sıkıntılarını yazmaya kalksam; sanıyorum sayfalar yetmez; sözcükler ‘’yetersiz’’ kalabilir.

            Elbette teknoloji geliştikçe; imkanlar yenilendikçe ve değiştikçe bazı konularda eski yıllara oranla yerel basında işler biraz daha kolaylaşsa da, değişmeyen tek şey gazeteciliğe özveri eklemek zorundasınız.

            Sabır eklemek zorundasınız.

            Ve en önemlisi bu mesleği gerçekten çok seviyor olmanız gerekiyor.

            Şurası bir gerçek ki; teknoloji ne kadar gelişirse gelişsin; yerel basının içeriğinde, özünde ve ruhunda mücadele, azim, kararlılık ve özveri vardır.

            Bu mesleğin tüm kademelerinde görev yapmış birisi olarak yerel basının bir ömür törpüsü olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.

            Kurşun metallerle, hurufatlarla, metal kumpaslarla, entertiplerle, mürekkep kokusuyla geçen bir zaman diliminden sonra ofset tekniği ve bugünlere kadar gelen bir süreç…

            Evet… Ömür törpüsü deyimini, tanımını bilenler bu yakıştırmayı gazetecilik ve özellikle yerel basın için  benzetme yapılır…

            Bu sözün içeriğine bakacak olursak; zor şartlarda ayakta kalma mücadelesi vermek, özveriyle çalışmak ve sürekli kendini yenileyebilmenin özetidir.

            Bu söz; yerel basın için çok uygun bir tanımlamadır; çünkü ömür törpüsü gibi birçok zorlukları aşarak bu noktaya gelmek; çok farklı bir iz düşümüdür…

            Bugün bilgisayarın tuşlarında şekillenen gazete sütunları, teknolojik açıdan büyük bir mesafe almasına karşın, gazeteciliğin özündeki mücadele ve zorluk tanımlamaları değişmiş değil…

                                    Yerel basının karşılaştığı zorlukların sürekli arttığı ve işin içinden çıkılmaz boyuta geldiği bugünlerde; Antalya’daki yerel gazeteler de aylardır süregelen birleşme ve gazete sayısının aza indirgenmesiyle ilgili zorlu, stresli ve yıpratıcı bir süreç yaşadı.

            Yaşamaya da devam ediyor.

                        Diğer şehirlerde olduğu gibi maddi zorluklar, resmi ve özel  ilan potansiyelinin hızla azalması, dijital yayın fonksiyonlarının yazılı basına göre daha cazip hale gelmesi, maliyetlerin hızla artması, ekonomik sıkıntılar gibi temel nedenler nedeniyle 39 yıllık gazetemiz de maalesef  bir karar aşamasına geldi.

            Sürekli zorluklar, yeni sıkıntılar, yerel gazetelerin sayısının azaltılmasına yönelik toplantılar sonrası gazetemiz sahibi Orhan TOLUNAY da bizlerle yaptığı toplantı sonrası gazeteyi kapatma kararını bizlere iletti.

            Antalya’da mevcut 11 tane yerel gazetenin içerisinde 5 gazete artık çekilme kararı aldı. 39 yıl boyunca bu kentin sesi, soluğu olan, bu şehrin haberleriyle nabzını tutan SON HABER bugünkü sayısıyla  son kez okurlarıyla buluşacak.

            Yerel gazetelerin sayısının azaltılmasıyla ilgili yaşanan süreç ise ekonomik sıkıntıların bana göre önüne geçti!

            Bu dizeleri bilgisayar klavyesinde yazabilmek hiç de kolay değil.

            Tüm mesai arkadaşlarım son sayıyı çıkarırken bile  her zamankinden daha da titiz, hassas ve özenli şekilde görevlerini yaptılar.

            Hepsinde bir hüzün ve bir o kadar da burukluk olsa da son sayıyı en güzel şekilde çıkarmak için adeta birbirleriyle yarıştılar.

            Yıllarca emek verdikleri gazetenin son sayısını çıkarmak hiç de kolay değil!

            Bu bağlamda; 20 Nisan 1987 tarihinde büyük bir heyecanla ilk sayısını çıkardığımız   ANTALYA SON HABER GAZETESİ’nin son sayısında bu kez çok farklı duygular içerisindeyim.

            Yani; ilk sayısında yer alan ekipte yer almıştım; son sayısında da bu kez çok farklı duygular içerisindeyim.

            Tarafsız, özgün ve hızlı haberciliğiyle Antalya’ya büyük bir ses getiren gazetemiz biliyorum ki çok özgün duygularla ve haberlerle anılacak.

            İstikrarlı duruşu, objektif haberciliği asla unutulmayacak.

            Yazımın başında da vurguladığım gibi; her veda aslında yeni bir başlangıçtır.

            Biz gazeteciler için hayat yine habercilik ruhu, temposu ve heyecanıyla yeni öykülerde sürüp gidecek.

            Siz değerli okuyucularımıza bu 39 yıllık süreçte gazetemize verdiğiniz destek ve manevi güç için şükranlarımı sunuyoruz.