Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

70’li yılların sonunda çocukluğumun geçtiği Yüksekalan ve Etiler mahallelerinde bisiklete binmek en büyük mutluluğumdu.

O yıllarda bisiklete binebilmek bile büyük bir ayrıcalıktı ve keyifliydi.

Hafta sonları piknik için  arkadaşlarımla birlikte bisikletlerle Lara bölgesine gider, hem piknik yapar, hem de denize girerdik.

O yıllarda araç sayısı az olduğu için yollar son derece uygundu ve bazen kısa molalar vererek günü en iyi şekilde değerlendirirdik.

Lara bölgesi o yıllarda portakal bahçeleriyle doluydu. Tek katlı evler, bahçeler, ağaçlar, sazlıklar ve yemyeşil bir doğa…

O yılları yaşamış birisi olarak bugünle kıyasladığımda aradaki fark inanılmaz!

80’li yılların ortalarındaki turizm hareketiyle birlikte hızla betonlaşan, nüfusu artan bir Antalya fotoğrafı var şimdi…

Kişi başına düşen araç sayısının ‘’rekor’’ derecede arttığı bu kentte artık bırakın bisiklete binmeyi kaldırımlarda yaya olarak yürümek bile zorlaştı!

Trafikte artık özel araçlar, toplu taşım araçları, scooterlar ve motosikletliler var.

Bir de moto kuryeler var ki trafikte zamanla yarışıyorlar! Ve her an bir kazaya davetiye çıkaracak hızla gidiyorlar.

   Toplu ulaşımın yıllardan beri “tartışıldığı” trafiğe çıkan özel araç sayısının “rekor” derecede arttığı Antalya’da sorgulanması gereken o kadar çok olumsuzluk var ki!. Motosiklet sürücülerinin kazaya davetiye çıkaran görüntüleri artık olağan hale geldi…

   Araç sayısının rekor derecede arttığı  Antalya’da artık bisiklet kullanan birisini görmek artık neredeyse imkansız gibi…

   Evi ile okul arasındaki “kısacık” mesafeye bile servis ücreti ödeyen anne – babalar; kent içi trafiğin her geçen gün “ürkütücü” boyutlara ulaşmasından çekiniyor.

   Bisikletli ulaşımın artık hayal olduğu, çağdaş kentleşme modelinde olması gereken yaya yolları ile bisiklet yollarının ranta kurban gittiği, yanlış planlandığı, ihmal edildiği ve görmezden gelindiği Antalya’da; öncelikli konulara odaklanamıyoruz bir türlü…

   Çocuklarımızın evi ile okulu arasında rahat rahat gideceği bir trafik düzeni kalmadı ne yazık!

Köprülü kavşaklarda her gün bir ya da birkaç trafik kazasına rastlamak artık “olağan” hale geldi.

   Motosiklet sürücülerinin araçların aralarından slalom yaparak hız limitini sonuna kadar zorladığı trafikte; özellikle köprülü alt geçitlerde tehlikeye davetiye çıkarılıyor.

  Öyle bir şehir haline geldik ki; kelimenin tam anlamıyla özel ulaşım her zaman revaçta.

  Toplu ulaşım; kendi içinde sıkıntılarını aşmaya çalışırken, çarpık yapılaşma modelinin sancılarını ise maalesef hep birlikte çekmeye devam ediyoruz.

70’li yıllarda ulaşım master planında geleceğe dönük çalışmalar yapılmadığı için, geniş yollar, refüjler ve kaldırımlar yapılmadığı için, alternatif geçiş noktaları ile güzergahlar oluşturulmadığı için bunun sancılarını şimdi hep birlikte çekiyoruz!