Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

        Hiç düşündünüz mü; birbirimizi anlamak yerine, anlar gibi yapmaya çalışıyoruz. Daha da ötesinde saygısızlık, tahammülsüzlük ve hep bir bahane aramaya başladık.

        Trafikte araç kullanan insanlar o kadar gergin, o kadar agresif ki bu durum üçüncü sayfa haberlerine de yansıyor.

        Televizyonlardaki reyting yapan dizilere bakınca bile geldiğimiz durumun özeti…

        Sevgi dilini, yardımlaşma duygusunu, saygıyı, nezaketi ve en önemlisi merhameti ön plana çıkaran diziler yeterli izleyiciyi ekrana çekemediği için yayından kaldırılıyor.

        Sebep; reyting düşük!

        Diğer tarafta şiddeti körükleyen, cinayet, toplumsal değerleri zedeleyen, kadına şiddeti önceleyen diziler reytinglerde ön sıralarda yer alıyor.

        Özenti, savurganlık, tahammülsüzlük, vicdani değerleri alt üst eden kavramlar ise maalesef bildik kareler olmaya başladı.

  Tam da bu noktada tahammülsüzlük, hoşgörü eksikliği ve önyargı ekseninde olaylara baktığımızda aslında görmek istediğimizi göremediğimiz zaman serzenişte bulunuruz.

        Eğitimli, donanımlı ve kültürlü bireyler yetiştirme, hayata kazandırma ve en fazla gereksinimimiz olan sevgi ve saygı dilini küçük yaşlarda bir yaşam biçimi olarak sunma noktasında önce ailelere, çevreye, ve okul ortamına büyük iş düşüyor.

        Maalesef birbirimizi ‘’yeterince’’ anlayamıyoruz.

        Bunun elbette ki bir çok nedeni var.

        Sosyal ve kültürel yaşamın getirdiği stres, ekonomik sıkıntılar ve hızla değişen ve gelişen teknolojide zaman zaman özgün değerlerimizden uzaklaşabiliyoruz.

                  Birbirimizi anlamanın yolu; bencillikten kurtulup, hoşgörü, tevazu ve alçak gönüllü olmaktan geçiyor.

        Birbirimizin düşüncesine, dünya görüşüne, değer yargılarına saygı ve sevgi göstermek her zorluğu aşar…

     Kesinlikle atlamamamız gereken çok önemli bir kulvardır çağdaş bir eğitim modeli.

   Zaman zaman karşılaştığımız acı ve tatlı sürprizler, olağan kareler kadar, olağandışı davranış biçimlerinin yaşantımıza yön vermesini bekleriz. Bu bekleyiş; çoğu zaman bizi yanıltabilir. Kendi kararımızı veremediğimiz sürece de başarısızlıkla sonuçlanır.

            Yaşam maratonunu koşarken hedefimiz başarı, huzur, mutluluk ve sağlık olarak şekillenir. Bu koşuda tüm bu olguları hak edebilmek için iyi insan olma, topluma, çevremize, ailemize ve ülkemize; hatta tüm Dünyaya faydalı bir birey olabilmenin hedefini ortaya koyabilmeliyiz.

            Etrafımıza şöyle bir bakalım…

            O kadar çok tutarsızlık, o kadar çok çelişkiler var ki…

            Ancak… Bir o kadar da güzellikler var.

            İşte doğru ve yanlışın sentezini kurup, tüm güzelliklerin, huzurun, güvenin ve daha yaşanası bir ortamın bir parçası olabilmek tüm mesele…

            Doğrularla, güzelliklerle bir bütün olabilmek…

            Bütünleştirici ve birleştirici tüm adımları başkalarının atmasını beklemeden; önyargısız, karşılıksız, yalansız ve dolansız dostlukların, arkadaşlıkların, sevgilerin ve güzelliklerin tohumunu serpiştirmeliyiz…

        Yeter ki; zorlukları kolaya çevirme adına ‘’samimi’’ ve ‘’kararlı’’ olalım…