Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

            Olayları iyi sentezlemenin yolu; bilgi, birikim, kültür ve araştırma yapmaktan geçiyor.

            Bilgi ve birikim de kendiliğinden oluşacak bir olgu değil.

            Ve kendisiyle barışık olmayan bir kişinin olaylara ve sorunlara bakış açısı sağlıklı olmaz.

            Kendisiyle ‘’barışık’’ olmayan kişilerin toplumla uzlaşı içinde olması ne kadar mümkün?

            Bu olasılığın olmadığı kesin.

            Kendisiyle kavgalı insanlar etrafına da negatif bir enerji verir.

            Bencil, eleştiriye kapalı ve gerçek yüzünü belli etmeyen…

            Ya da gerçek yüzünü belli etmediğini sanan (!)

Kendisini eleştirmeyen ve hatasını kabullenemeyen insanın doğruları bulması olası değil!

            Kendisi ile “barışık” olduğunu iddia eden, ancak neredeyse toplumun tüm katmanlarıyla dargın veya mesafeli insanların “inandırıcılığı”  olamaz.

            Olmuyor da…

            Derin abartılar, sahte tebessümler, konuşurken bile konuştuğunun farklı yönünde algılar yaratan, inandırıcılıktan uzak, kibirli ve gösteriş eğilimine tutsak olmuş kişilerin çok fazla açıklayabileceği içtenlik cümleleri yoktur!

            Onlarla konuşurken “yalnız” olduğunuzun farkına varırsınız…

            Yapmacık gülüşlerin uzantısında gerçek bir dost sesini ararsınız…

                        Aslında; yaşam maratonu o kadar kısa ki!

            Bu gerçeği bile kabullenemeyen ve algı kirliliği yaratan insanların “fazlalaşmaya” başladığını görmek üzüyor insanı.

            Güven duymak ve güven vermek o kadar özge bir kavram ki!.

            Hatalarımızı kabullenerek karşımızdakini eleştirmeyi deneyelim.

            Uzlaşıyı bir yaşam biçimi olarak görelim ve bunu karşımıza yansıtalım.

            Böyle olmadığı zaman bir arpa boyu yol yürüyemeyiz…