Eyüp Koçak / Muhabir Türk

 Ülkemizin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün ebediyete uğurlanışının yıl dönümüydü dün.   Dün her zaman olduğu gibi, saat 9: 05’te sirenler çaldı, göz yaşları kalplere aktı.  7’den 77’ye herkes Ata’sına koştu.  Sosyal medyada yapılan paylaşımların adı, fon müziklerinin notası Atatürk’tü.  

Dünyada böyle anılan bir lider daha var mı?

Unutturulmak istendikçe milletinin gönlünde büyüyen, heykelleri kırıldıkça kalplere kazınan bir lider daha var mıdır?  İnanın, 10 Kasım’da saatler 09.05’i gösterdiğinde göz yaşlarımı tutamadım. Milletin Atatürk’e olan bağlılığı ve sevdasını gördükçe, kalbimdeki karanlık aydınlandı.  Bütün dünyanın saygısını kazanan, devrimlerine öncülük eden, izi kolay silinmeyecek bir dehaydı O! Allah O’ndan ve bu uğurda kanlarını döken tüm şehitlerimizden razı olsun. Allah bu ülke uğruna gözünü ve bacağını feda eden tüm gazilerimizden razı olsun.

Gazilerimizden bahsetmişken…

Ankara- Eskişehir yolunda gazilerimize saldıran o alçaklar geldi aklıma.  Bu ülkeyi bölüp parçalamak isteyen, terör sevdalılarına karşı dik duran, bu uğurda bacaklarını feda etmiş o yiğitlere alçakça saldıran o namussuzlar geldi aklıma.  Doğu, Batı, Kuzey Güney demeden cepheden cepheye koşan ve bu uğurda gözlerini, ellerini ve bacaklarını feda eden gazilerimizin unutulmuşluğu geldi aklıma.

Bu vatana her şeyini feda eden bir gazi için, yaşanan o acı olay ne büyük bir yıkım…

Biz her 10 Kasım’da Atamıza sahip çıkıyoruz. O’nun devrimlerini hatırlıyor, gelecek için sözler veriyoruz ancak bu vatanın bekasını sağlayan gazilerimize hakkını teslim ediyor muyuz? Onların yaşamına, geleceklerine ve umutlarına ne ölçüde sahip çıkıyoruz?  Sadece yaşanan olaydan yola çıkarak söylemiyorum bunları.  Gerçekten gazilerimizden ve bu ülke için canlarını feda etmiş şehit ailelerinden ne kadar haberdarız?

 Oysa onlar da bize Ata’nın  emaneti.  Hem de bu vatanın en kutsal emanetleri onlar ancak ne yazık ki, biz bu emanete gerektiği ölçüde layık olamıyoruz.  Otobüste, trende, vapurda, uçakta, kahvede her yerde onları yok sayıyoruz. Ya yok sayıyoruz ya da onlara acıyoruz.

Oysa onlar ne acınmayı ne de yok sayılmayı hak ediyorlar.

Onlar, bu ülkede hakkıyla yaşamak, hakkıyla uğurlanmak istiyorlar, hepsi bu!

Ankara- Eskişehir yolunda gazilerimize saldıran o alçaklar aslında bize bir gerçeği gösterdi. Bu ülke gazilerimize ve şehit yakınlarına destek çıkmalı. Vatan uğruna, bayrak uğruna gazi olan vatandaşlarımızı, şehitlerimizin ailelerini görmezden gelmememiz gerektiğini bize gösterdi. Onları başımızın üzerinde tutmalı, feda ettiklerinin gururunu yaşatmalıyız. Bunu devlet olarak yapmalı, devlet olarak böyle bir kültürün gelecek nesillere aktarılması konusunda daha çok çalışmalıyız.

Ben devletimize, Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’a ve Başbakanımız Binali Yıldırım’a

Ben, CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’na, MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’ye, İyi Parti Genel Başkanı Meral Akşener’e, BBP Genel Başkanı Mustafa Destici’ye, Saadet Partisi Lideri Temel Karamolluoğlu’na…

Ben elini vicdanına koyup gözyaşı dökebilen herkese sesleniyorum.

Lütfen gazilerimize sahip çıkalım. Gazilerimizi kaderlerine ve gözyaşlarına terk etmeyelim. Unutmayalım, şehit yakınlarımızı unutturmayalım.

Şehit aileleri ve gazilerimiz bu ülke için verilebilecek en büyük bedeli verdi.  Devletimize bundan sonra düşen görev, onlara hayatı kolay kılmak. Devletimiz böylesine gururlu bir bedele duyarsız kalmamalı.  Hem şehit ailelerimizin ailelerine hem de tüm gazilerimize yaşamın her koşulunu kolaylaştırmalı.  Barınma sorununu ortadan kaldırmalı, yiyecek sorununu ortadan kaldırmalı. Çocuklarına sağlıklı ve bilimsel bir eğitim olanağı sunmalı.

 Ben elini vicdanına koyup gözyaşı dökebilen herkese sesleniyorum.

Lütfen gazilerimize sahip çıkalım. Gazilerimizi kaderlerine ve gözyaşlarına terk etmeyelim. Unutmayalım, şehit yakınlarımızı unutturmayalım.

Oysa onlar ne acınmayı ne de yok sayılmayı hak ediyorlar.

Onlar, bu ülkede hakkıyla yaşamak, hakkıyla uğurlanmak istiyorlar, hepsi bu!