Eyüp Koçak / Muhabir Türk

Bu ülkenin en büyük sorunu eğitime ve sanata yatırım yapılmaması. Bu yüzden bu ülkenin iki yakası bir araya gelmiyor.  Öylesine kokuşmuş bir cenderenin içine hapsolmuş ki ülke, iktidarlar da değişse, muhalefetler de değişse değişen bir şey olmuyor,  olamıyor, olması da mümkün değil. Dünyanın gelişmiş ülkelerine baktığımızda, onlarla bizi ayıran en keskin ayraç  eğitim ve sanat.  Bu iki temel mesele üzerine kafa yoran, projeler geliştiren ülkeler,  dünyaya hükmederken, bizim ülkemizde insanlar bu iki konuyu konuşmak için bile bir araya gelmiyor.

Oysa ülkelerin tanınırlığını ve bilinirliğini artıran eğitim ve sanattır.   Eğitim ve sanat varsa bu ülke ayakta kalabilir. Eğitim ve sanat yoksa; bu ülkenin tarihi de, kültürü de, gelişmişliği de yoktur.  Ne kadar bağımsız bir ülke olursanız olun, gerçek anlamda milli bir eğitim politikanız yoksa bağımlısınız demektir.  Hangi ülkeye bağımlı olduğunuzun ne önemi var? Önemli olan bağımlı olduğunuzun farkına varmak değil mi? Ne kadar bağımsız bir ülke olursanız olun,  milli bir kültür, milli bir sanatınız, milli bir eğitiminiz yoksa,  sizi siz yapan değerlerden yoksunsunuz demektir. Başka ülkelerin kültürleriyle yaşayan, başka ülkelerin bilgileriyle yetinen bir ülkenin bağımsız olabilmesi,  bilgiye yatırım yapma gücü olabilir mi?

Elbette olamaz...

Kurtuluş savaşı mücadelesinde yepyeni bir devlet kuran ve hayatını kaybettiği günden bu yana bir türlü unutturulamayan Atatürk nasıl var oldu? Zekasıyla bugünün dünya devletlerini bile etkisi altına alan Atatürk;  Savaştan çıkmış, yorgun ve yoksul bir ülkeyi dünya medeniyetleri seviyesine nasıl çıkardı?  Cephede bile bu ülkenin eğitimini ve sanatını düşünmedi mi? Bu iki temel değerde insanların yetişmesini sağlamak için çırpınmadı mı? 

Türkiye, seksen yıllık tarihine milyonlarca bilgi ve tecrübeyi sığdıran bir ülke. Ama  hala  aynı hataları yapıyor.  Eğitime, bilime ve kültüre yatırım yapmıyor.  Günü birlik, dışarıdan satın alınan değerlerle, kendine bir milli bir kültür inşa etmeye çalışıyor.

Sizce bu koşullarda Türkiye'nin milli olabilmesi mümkün mü?

Öyleyse ne yapmalı?

Yarını  inşa eden, vizyoner, ay sonunu düşünmeyen, projeler geliştiren, gerçek anlamda bağımsız bir ülke hayaliyle çalışan ve çırpınan  öğretmenlerimize sahip çıkmalıyız. Eğitimde, sanatta ve bilimde dünyayı değiştirebilecek milli bir eğitim politikası belirlemeli, bu eğitim modelini TEOG'lara, eve en yakın liselere kurban etmemeliyiz.  Öğretmenlerimizin takım tutar gibi siyasi parti tutmasını,  öğrenciden çok cebini ve çıkarını düşünmesini engellemeliyiz.

Tüm öğretmenlerimizin öğretmenler günü kutlu olsun.