Eyüp Koçak / Muhabir Türk

 Dün internette, video izlerken, bir şehit annesinin haykırışlarına şahit oldum. Şehit annesinin gözünden süzülen her yaşta öylesine üzüldüm ki;  onun ağlayışının sesi kulaklarımdan, gözyaşlarının süzülüşü gözümün önünden gitmiyor.

İstanbul’da Sokak röportajları yapan bir internet televizyonu, tesadüfen şehit annesine mikrofon uzatmış. Uzatılan mikrofona derdini anlatan şehit annesi, parası olmadığını, evladının şehit parasının kesildiğini, ev kirasını dahi ödeyemediğini gözyaşları içerisinde anlatıyor. Bağ-Kur’dan bağlanan şehit maaşı bir müddet sonra kesilince, gözü yaşlı anne, büsbütün zorda kalmış.  Nereye gittiyse derdine derman olan olmamış.  Mikrofona derdini gözyaşları içerisinde anlatan anne, çaresiz bir şekilde Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’dan yardım istiyor.  Ev kirasını ödeyemediği için emlakçıdan kaçtığını dili döndüğünce anlatmaya çalışıyor.

“Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır, toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır” sözünün sahibi bir millete bu yakışıyor mu? Bu anneyi gözyaşlarıyla bir başına bırakmak bu ülkeye, bu ülkenin çocuklarına yakışıyor mu?  Ayda sadece 400 TL Bağ-Kur şehit maaşı olan bir anneyi açlığa, sefalete ve gözyaşlarına terk etmek şehidimize saygısızlık değil mi?

Şehidimiz bu yaşananları, annesinin gözünden süzülen o yaşları görmüyor mu?

Anne videoda, ‘benim maaşımı götürüp Suriyelilere yediriyorlar’ diyor.  Sizce bu kadın feryadında haklı değil mi? Ülkesini ve vatanını satanlara bu ülke milyonlarca lira para akıtırken, tüm şehit ailelerine devletimiz neden kol kanat germez? Onları neden namerde muhtaç eder anlamak mümkün değil. Bu ülkenin birliği ve beraberliği için şehit düşenlerin yoksul ailelerini devlet neden bir müddet sonra unutur?

Anlamak mümkün değil.

Bu ülke millet, devlet bilincinin gelişmesini istiyorsanız önce şehidinize sahip çıkacaksınız. Onu olduğu gibi ortada bırakarak, ne halin varsa gör diyen bir devlet uzun yaşamaz. Lütfen şehitlerimize ve onların hatıralarına gerekli özeni gösterin. Aileleriyle her hafta ilgilenen ve onların sorunlarını çözüme kavuşturan bir mekanizmayı hayata geçirin. Şehitlerimizi yattıkları yerde ülkesine dua ettiren olun. Onları yattıkları yerde mutsuz ve huzursuz etmek, hiç kimseye bir fayda sağlamaz.

Bir defa bu devlet, yoksul, evsiz barksız olan tüm şehit ailelerine birer konut vermek zorunda! Bu onlara verilmiş bir lütuf değil, bu onların hakkı!

Lütfen şehit annelerini, şehit ailelerini gözü yaşlı, ortada bırakmayın.

Onlara bu kötülüğü yapmayın!