Yusuf Katrağ

Hakkınızda güzel bir haber çıktığında basından iyisi yoktur sizin için ama eleştirel veya sizin bir açığınızı ortaya çıkaran haberse ‘Vay basın şöyle, gazeteciler böyle’ diye ağır bir yargılama başlar hemen. İyi bir şey yaptığınızda gazeteciler sizi çekiyorsa alkış, işlediğiniz bir suçtan dolayı çekiyorsa ‘Ne çekiyorsun…’ diye başlar sözler. Demokrasilerde dördüncü güç olarak görülen basının maalesef durumu bu şekilde.

 

Kimsesizlerin kimsesi, sessiz çığlıkların sesi olarak yetkili ve ilgilileri uyaran basın, bazen göklere çıkarılıyor, bazen de yerden yere vuruluyor. Basın görevini yürüten gazetecilerde aynı şekilde. Yeri geldiğinde kendi haklarını arayamayan gazeteciler, başkalarının hak mücadelelerinde en büyük ses olurken, görevlerini yaparken hiç olmadık hakaretlerle karşılaşabiliyorlar. Hani ‘Her işin bir zorluğu var’ deniyor ya bizim mesleğin de zor yanlarından birisi bu olsa gerek. Basının önemini anlayabilmek için bakış açısını genişletmek, empati yeteneğini geliştirmek lazım.

 

Her ne kadar da yanlı haber veriliyormuş gibi düşünülse de aslında tarafsız bir gözle takip etmek gerekiyor basını. Sadece bir basın yayın organına değil, mümkün olduğunca hepsi takip edilmeye çalışılmalı ki, karşılaştırma ve sağlıklı bir değerlendirme yapabilme imkanı çıksın ortaya. Hangi basın yayın organı olursa olsun önyargısız bakmak gerekiyor.

Çünkü, önyargısız olursanız yararlanırsınız basının bütün nimetlerinden. Hak, adalet, hukuk gibi hiç beklenmeyen zamanda bir gün herkese lazım olabilecek basın, değerlendirmesini bilenler için bulunmaz bir nimettir aslında. Toplumun en alt kademesinden en üst kademesine kadar böyledir. Toplumun bütün kesimlerini birbirlerinden haberdar eden, arada bağ kuran vazgeçilmez bir köprüdür.

 

Görülmeyenleri görerek, bilinmeyenleri ortaya çıkararak herkese dokunur. Değerlendirmesini bilen yerel veya genel yöneticilerin gözü, kulağıdır. İyi bir hizmetin sunulması için görülmeyenlerden, atlanılan aksaklıklardan haberdar eder. Eleştirilere yer vererek, yanlışlardan vazgeçilmesini ve doğruların ortaya konmasını sağlar. Yöneticiler için adeta parasız çalışanlardır. Kamu denetimi görevi görerek, yöneticileri uyarır, vatandaşın hakkını korur. Sesini duyuramayanların sesi, çığlığı olur. Mağdurların, mazlumların, hak arayanların tıkanan kulaklarda yankılanan çığlığıdır basın. Duymak istemeyenlerin kulağında çığlık olduğu gibi görmek istemeyenlerin de gözüne inmiş bir perdedir. Doğaya, tabiata, tarihe, şehre, mahalleye vs. birçok şeye sahip çıkar veya sahip çıkılmasını sağlar. Yayın hayatını sürdürebilmek için de sahip çıkılmayı sonuna kadar hak eder. Onun içindir ki basının değeri bilinmeli