Eyüp Koçak / Muhabir Türk

Son 1 haftadır, Diyarbakır’da evladını PKK’nın eline kaptırmış ailelerin feryadını izliyoruz.  18 aile, küçük çocukları dağa kaçıran PKK’dan evlatlarını istiyor.   Amerikan emperyalizminin kucağında hop oturup hop kalkanlardan evlatlarını isteyen ailelerin sesini kim duyuyor?  

 

Hangi aydın, hangi çağdaş yazar konuya parmak basıp, PKK’ya ‘çocukları geri ver’ diyebiliyor?

 

Ne yazık ki hiç kimse…

 

Bu iki yüzlülük, aslında ülkemizin nasıl bu hale geldiğinin temel bir göstergesidir. Sözde solculuk, sözde çağdaşlık adı altında bin bir yalanı sosyal medyadan pompalayan sivil toplum kuruluşları; Diyarbakır’da teröristlerin yaşam hakkını savunurken,  18 ailenin en temel yaşatma hakkına göz kapayıp, kulak tıkıyor. 

 

Diyarbakır’da 18 ailenin feryadına bu toplumun bütün katmanları destek vermeli. Diyarbakır’da PKK’dan çocuklarını kurtarmak isteyen ailelere, Türkiye’nin bütün anneleri yüreklerini açmalı. Çünkü onlar,  40 yıllık akan kan ve gözyaşının durması için müthiş bir fırsatı ülkemizin önüne getirdiler. 

 

Bakın daha 30 Ağustos’ta zafer bayramını hep birlikte kutladık.  Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün önderliğinde başlayan kurtuluş savaşında, nice Kürt genci bu ülkenin bağımsızlığı için kanını verdi, canını verdi. Bizler, bu ülkede gözü olan alçakların oyuncağı olmamalı, gelen tehlikeyi önceden sezmeliyiz. Bu ülke Türkü, Kürdü, Alevisi, Sünnisi, Lazı ve Çerkezin vatanıdır. 

 

40 yıldır PKK terörü ile savaşan ülkemiz, kim için mücadele veriyor?  

Gencecik evlatlarını PKK terörüne şehit veren aileler,  bu acıyı niçin yaşıyor? 

40 yıldır şehit annelerinin gözyaşı niçin dinmiyor?

 

Acı, kan ve gözyaşı küçük çocukları PKK terörüne kaptırdığımız için olmuyor mu?

E öyleyse Diyarbakır’da evladının peşine düşen annelerin feryadına niçin duyarsız kalıyorsunuz?

 

Vicdanınız sızlamıyor mu? 

 

Son birkaç gündür sosyal medyada Susamam etiketiyle klip paylaşanlar, keşke 18 annenin feryadına karşı da susmasalar.  Keşke 18 annenin ortaya koyduğu bilinci idrak edebilseler.  18 yürekli yiğit anne, kan emicilere karşı inanılmaz bir mücadele veriyorlar. Onlar, bugün Ortadoğu’yu kan gölüne çevirenlere karşı insanüstü bir cesaretle, karşı duruyorlar.  Onların oyununu bozmak için avazı çıktığı kadar bağırıyorlar. Bize düşen, onların bu çığlığına kulak vermektir. 18 ailenin acı ve gözyaşına duyarsız kalmak, o ailenin feryadını siyasi bir malzeme olarak görmek kabul edilemez. Tarih bunun hesabını ve bedelini insanların vicdanlarına çok ağır bir şekilde ödetir.  

 

Peki devlet ne yapmalı?

Elbette samimi olmalı ve Türk toplumunun vicdanlarına kulak vermeliler. 

İçişleri Bakanlığı, terör eylemi aleni belli olan partiye verilen devlet desteğini kesmeli. Teröristlere aleni destek veren milletvekillerine kolaylık sağlamamalı. 

 

 

Çocukları kaçırdığı alenen belli olan siyasi partiye karşı, Türk toplumunun vicdanına ortak ses olmanın tam zamanı.  Bir taraftan çocukları dağa kaçıracaklar, diğer taraftan bu insanlar devletten ballı kaymaklı maaş alacaklar! Düşünün aileler, PKK’nın uzantısı olan bir partiden evlatlarını istiyor, çocuklarını zorla dağa kaçırdıklarını söylüyor ama bir taraftan devlet, o partiye milyonlarca lira siyasi parti yardımını yapıyor.  Bu işin açıklanabilir yanı var mı? Bir taraftan özellikle Kürt çocukları dağa götürecek, bir taraftan maaş aldığı devlete savaş açacak! Bu kabul edilemez! 

 

Diyorlar ki, 6 milyon insanın iradesi var.  Söyleyin bana nasıl irade bu? Doğu ve Güneydoğu’da tehdit ve şantajla oy toplamıyorlar mı? Aileler, gönül rızasıyla mı gidip HDP’ye oy veriyor sanıyorsunuz! 

 

Siz kimi kandırıyorsunuz?

 Hepimiz aynı yanlışa hizmet ediyoruz. Hepimiz siyasetin bataklığında boğulmuşuz. Ölen insanlığımızdan haberimiz yok.  Yıllar önce bu ülkenin ozanı Hilmi Şahballı ne demişti? 

 

“Türk Kürt kardeştir, ayrım yapan kalleştir” 

İşte bugün de bu sözü güçlü bir şekilde söylemenin tam zamanı. 

Antalya’dan evlatlarını isteyen 18 aileye selam olsun.

 

Ve diyorum ki ; “Türk Kürt kardeştir, ayrım yapan kalleştir”