Yusuf Katrağ

Turizmin başkenti, Cennet’ten bir köşe Antalya.

Herkesin gelip görmek için can attığı, güzellik diyarı ama her zaman öyle olmuyor işte.

Kent olarak üst üste felaketleri yaşadığımız bir 5 günü geride bıraktık.

Yağmur, fırtına, dolu ve hortum olarak gelen felaket zincirinde çatılar uçtu, çatılardan aşağılara parçalar düştü, direkler ikiye bölündü, ağaçlar yerinden köklendi, üretim yapılan seralar parçalandı, tarlalardaki ürünler zarar gördü, araçlar ters çevrildi hatta uçaklar bile ters döndü.

Daha neler neler…

Tarihimizin en büyük felaket zincirinde hiç şüphesiz ki en çok canımızı yakan hayatını kaybedenlerin, yaralananların olması oldu.

13 yaşındaki Berivan Karakeçi rüzgarın çatıdan uçurduğu sac parçasının başına çarpması sonucu, Devrim Bayram Demir ise hortumun uçurması sonucu yaşamını yitirdi.

Hortumun dereye uçurduğu araçta bulunan 20 yaşındaki Buse Acar ise hala bulunamadı.

Hangisine yanalım bilmiyoruz ama felaketten ders almamız gerektiği ortada.

Öncelikle sel, fırtına, hortum, deprem, heyelan gibi felaket anlarında nasıl davranılacağına, neler yapılacağına yönelik eğitimler gerekiyor sanırım.

Sonra yapılaşmayı gerçekleştirirken doğaya göre davranmak da çok önemli.

Geçmişteki felaketlerin gelecekte de yaşanabileceğini öngörerek yapılaşmak şart.

Doğaya karşı değil, doğanın dengesine uygun yapılaşmalıyız.

Örneğin dere, nehir, ırmak, çay gibi alanların önüne set çekmektense, her zaman önünü açık bırakmalıyız.

‘Bir şey olmaz’ diyerek çürük yapılar inşa etmek yerine ‘Her an her şey olabilir’ diyerek geleceği inşa etmeliyiz.

Özellikle çatılara ve bina cephelerine bir şeyler yerleştirirken, montajdaki sağlamlığa ayrıca özen göstermeliyiz.

Yaşananlardan ders alarak acıların önüne bugünden geçmeliyiz…