Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

  Ekonomik sıkıntılar nedeniyle birdenbire gündemin ilk sırasına yerleşen üretim  ve tarım olgusu keskin bir realiteyle aslında yüzleşmemize imkan tanıdı.

 Bir bakıma tüm hatlarıyla acı bir gerçekle  baş başa bıraktı hepimizi...

 Yıllardan beri ihmal ettiğimiz yeşil doku ile barışık projelerin eksikliğinden tutun da, üretimdeki ihmaller zinciri.

Özellikle tarım noktasında yapılan yanlışlar, ihmaller ve gelişen teknoloji ile tarımın yeterince entegre edilememesi,  bugün keskin hatlarıyla karşımızda duruyor. 

  Çarşı pazarda sebze ve meyve  fiyatlarının rekor derecede arttığı bugünlerde tarımın yaşamsal bir öneme sahip olduğunu artık hepimiz görüyoruz. 

 Rusya ve Ukrayna arasındaki savaşın da tetiklediği üretimin sekteye uğraması tarımsal projelerde daha somut adımlar atmamız gerektiğini ortaya koyuyor.

    Şurası bir gerçek ki, artık doğanın, toprağın ne denli önemli bir ayrıntı olduğunu gördük. 

 Dahası; hızlı bir betonlaşmanın uzantısında sessiz sakin bir ortamı hayal edenlerin sayısı ‘’rekor’’ derecede arttı!

 Artmaya da devam ediyor. 

 Özlemi duyulan köy yaşantısı için artık tüm imkanlarını seferber ederek bahçeli bir ev hayali iyice depreşti!

 Günümüzde her geçen gün biraz daha artan ve ‘’hissedilen’’ bu olgunun gerçeğe dönüşmesi için imkanı olanlar hobi bahçelerine kavuşmak için adımlarını atmaya devam ediyor.

Madalyonun bir diğer tarafında ise; şehirdeki yaşayanlar köylere, köylerde yaşayanlar ise şehir yaşantısına özlem duyuyor.

 Son zamanlarda köylerde yaşayan vatandaşların da kent merkezindeki yapısal tıkanıklığı, trafiği, görüntü kirliliğini ve en önemlisi hava kirliliğini gördükten sonra ya da duyduğunda, ‘’Aman ben köyümde son derece mutluyum!..’’ der oldu.

 Bu realite de maalesef doğru.

 Bir anlamda kent yaşamındaki sorunlar zinciri somut verileriyle ortada.

 Hızlı kentleşme, şehir yaşantısının zorlu şartları, gürültü, trafik, stres insanları bir süre sonra sakin ortamlara özlem duygusunu tetikliyor.

 Bu özlem; beraberinde yeni beklentileri ve planlamaları getiriyor.

 Bir anlamda; yaşamını toprağa adayan, tarımla uğraşan insanlar şehre göç ederek yeni bir iş bulma hedefine odaklanıyorlar.

 Yani; köyden kente göç bu yönüyle şekillenmiş oluyor.

 Burada bir tezatlık oluşurken, tarım ve hayvancılık da aslında güç kaybediyor.

 Tarım ve hayvancılık sektöründe şartların ağır olması, maliyetlerin sürekli artması iş gücü kaybına neden oluyor…

 Köyden kente göç edenler ise başka bir manzara ile karşılaşınca gerçekten ne yapacağını bilemiyorlar.

  Böylesi bir tezatlık ise yeni sorunları gündeme getiriyor.

  Mutlak surette tarımı ayağa kaldırmak ve teşvik etmek gerekiyor.

  Bu noktada mazot, gübre ve ilaç fiyatlarının yüksekliği üretimi düşünenlerin en önemli sorunu...

 Tarımdaki sorunlar o denli arttı ki önemli bir tehlikeden de söz etmeden geçemeyeceğim. Tarımda nitelikli içgücü oldukça azaldı. 

 Teknoloji ne kadar gelişirse gelişsin temel tüketim maddeleri başta olmak üzere bir çok olumsuzluk devam ediyor. 

  İlaç, gübre ve mazot pahalı...

 Aynı şekilde tarımla uğraşan insanlar şehre göç ederek yeni bir iş kurmak istiyor...

 Yani tarımdan hızla uzaklaşıyor...

 Üretimi teşvik etmek gerekiyor...

 Hem de acilen...