Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

 

Sürekli söylemleriyle çelişen, sürekli ‘’Ben haklıyım’’ görüntüsüyle  kendisiyle barışık olmayan insanları gördükçe sabit fikrin ne kadar gereksiz olduğunu görüyorum.

Eğitim seviyemizin ‘’yeterli’’ olduğunu söylemek imkansız…

Tartışmasını bile bilemeyen insanlar; eğitim seviyesinin ‘’yeterli’’ olduğuyla övünüyor.

Ya da teselli buluyor!

   Ve hatta kendilerini kandırmaya devam ediyorlar.

Tutarsızlık; bencillikle ve karşısındakinin görüşüne ve yaşam biçimine ‘’tahammülsüzlük’’ böyle olunca artıyor ve ‘’sıradanlaşıyor’’

Kendisini okur-yazar olarak tanımlayıp da ön yargılarından kurtulamayan insanların, yeni şeyler öğrenmeye meyilli olmayan kişilerin tartışmalarına baktığımda acı gerçeklerle bir kez daha yüzleşiyoruz maalesef.

Olaylara hep tek taraflı bakan, empati kuramayan, kurmak istemeyen, siyasi görüşünü futbol takımı tutar gibi özetleyen ve bu özellikte dar bir çerçevede güncel olayları takip eden insanların tahammülsüzlüğü de ilginç görüntüler oluşturuyor.

Bir taraftan eleştiriye açığım derken, diğer taraftan bir başkasını insafsızca eleştirmekten çekinmeyen, en küçük bir eleştiri de ise tüm bildiklerini unutuveren insanların ülke ve kent gündemine dair söyleyebilecekleri “sınırlı” bence…

Etrafımızdaki ülkelere baktığımızda eğitim seviyesinin son derece “yetersiz” olduğunu söylemek mümkün.

Ortadoğu,  yaşadığımız coğrafya; sorunlu ve zor bir coğrafya… 

Stratejik özelliğimiz, sorumluluğumuzu arttırırken sorunları da beraberinde getiriyor.

Etrafımızdaki tüm komşu ülkeler kendi içinde ikilemler yaşarken, bir çoğu da iç savaş tehditi yaşıyor…

Yani cehaletin kol gezdiği bir ortam…

Terör için, iç savaş için, gerginlikler, kutuplaşmalar ve hoşgörüsüzlük için cehaletin getirdiği travmalar çok uygun…

Ve bu travmanın olumsuz yansımalarını yaşıyoruz hep birlikte…

Her geçen gün biraz daha belirginleşiyor ki; cehalet; en tehlikeli hastalık…

Bu kalıplarını yıkamayan, değiştiremeyen ve değiştirmek istemeyen kişilerin birbiriyle tartışmalarındaki tahammülsüzlüğü söylemeye sanırım gerek yok!

Öyle bir noktaya geldik ki; her geçen gün peşin hükümlü bireyler topluluğu olduk. Özeleştiri ve karşımızdakine saygıyı giderek kaybediyoruz.

Bu virüs maalesef giderek hepimizi sarıp sarmalıyor…

Tahammülsüzlüğü üstümüzden atıp, hoşgörüye sıkı sıkıya sarılmak; saygı ve sevgiyi yüceltmek için çok ama çok kararlı olmalıyız.

Öncelikle bu kavramlara inanmalıyız…